Klinkier powstaje w wyniku procesu wypalania gliny wapienno magnezowej, wapienno-żelazistej lub żelazistej, w temperaturze 1200-1300 stopni C. Struktura tak powstałej powierzchni nie jest porowata, dzięki czemu nie jest nasiąkliwa, wytrzymała na nacisk, odporna na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie czynników atmosferycznych.
W zależności od składu chemicznego gliny, temperatury wypalania i ilości dostarczanego tlenu otrzymujemy różne odcienie klinkieru od tradycyjnych: czerwienie, brązy, pomarańcz po białe, szare i czarne. W wyniku napłomieniania można otrzymać też płytki dwubarwne, a przez szkliwienie, w zależności od użytego pigmentu, dowolny kolor. Barwa klinkieru jest bardzo trwała i nie zmienia się przez wiele lat. Elementy produkowane maszynowo charakteryzuje gładka i lśniąca powierzchnia oraz zdecydowana barwa, a stosowane często piaskowanie, ryflowanie i obijanie nadają im charakterystyczny wygląd.
Elementy wykonywane ręcznie mają szorstką fakturę, spokojne i naturalne barwy oraz chropowatą powierzchnię. Dzięki swoim właściwościom klinkier jest bardzo chętnie stosowany w budownictwie - głównie elewacje, posadzki, okładziny ścian wewnętrznych, płytki posadzkowe na tarasach betonowych, parapety zewnętrzne oraz przy aranżacjach terenu - bruki, ścieżki, tarasy ziemne, murki ogrodowe, ogrodzenia.
Klinkier jest bardzo wytrzymały - bruk grubości 5 cm wytrzymuje nacisk do 5 ton. Jest to materiał naturalny, ponadczasowy, o ogromnym potencjale aranżacyjnym - doskonale komponuje się z drewnem, stalą, kamieniem, szkłem. Praktycznie niezniszczalny w normalnym użytkowaniu od lat cieszy się dużym powodzeniem u inwestorów.
Rőben