Balkony cieszą się dużą popularnością, co łatwo zrozumieć w przypadku mieszkania w bloku -stanowią dodatkową przestrzeń wypoczynkowo-magazynową, trudniej w domu jednorodzinnym z dużą działką i tarasem. Przyzwyczajenie jest jednak drugą naturą człowieka, więc zamiast przekonywać budującego dom do wyeliminowania z projektu balkonu, lub do ograniczania jego powierzchni, skupmy się na przekonaniu go do odpowiedniej izolacji - zarówno przeciwwodnej, jak i termicznej.
Na balkonie konieczne jest wykonanie nie tylko odpowiedniej warstwy uszczelniającej, która ochroni płytę przed nasiąkaniem wody, ale także odpowiednie docieplenie płyty. Jeszcze bardziej na te elementy musimy zwrócić uwagę przy konstruowaniu tarasu usytuowanego nad pomieszczeniem. Konstrukcja tarasu wymaga nie tylko szczelności i izolacji termicznej, ale jeżeli wykonujemy go nad pomieszczeniem ogrzewanym - również paroizolacji.
Wykonując płytę balkonu jako przedłużenie płyty stropowej, przerywamy izolację w miejscu połączenia stropu z płytą balkonową. W miejscu przerwania tworzy się mostek termiczny, przez który ucieka tyle samo ciepła, co przez nieocieploną ścianę zewnętrzną. Jego likwidacja nastąpi przez ocieplenie płyty balkonu od spodu i strony wierzchniej oraz zastosowanie do połączenia stropu i płyty wspornikowej specjalnych łączników zbrojeniowych z wkładką termiczną ze styropianu. Wszystko to pozwoli na znaczącą redukcję mostków cieplnych i poprawi współczynnik lambda o ok.0,5 W/(mK).
Dla wykonania odpowiedniej hydroizolacji przy wylewania płyty balkonu konieczne jest wykonanie spadków (2,5%) umożliwiających spływanie wody, a także odpowiednie zabezpieczenie płyty przez naniesienie specjalnej zaprawy uszczelniającej. Na hydroizolacje
najlepiej zastosować rozwiązania systemowe.
Płyta tarasu - czyli strop nad pomieszczeniem niższej kondygnacji. Jest to zazwyczaj płyta żelbetowa ze spadkiem 1,5-2%, który umożliwia grawitacyjny spływ wody z powierzchni tarasu. Jeśli płyta nie ma spadku, wykonuje się na niej warstwę spadkową tzw. szlichtę cementową.
Izolacja przeciwwilgociowa - najczęściej polipropylenowa lub polietylenowa folia budowlana gr. 0,2 mm. Jest to zabezpieczenie termoizolacji przed zawilgoceniem z zewnątrz oraz warstwa poślizgowa pomiędzy wylewką a izolacją termiczną - umożliwia niezależną pracę obu warstw.
Termoizolacja - najczęściej styropian lub polistyren ekstrudowany. Znacznie ogranicza ucieczkę ciepła z pomieszczenia znajdującego się pod tarasem, a także przez miejsce połączenia płyty tarasu ze ścianą. Nieocieplona konstrukcja tworzyłaby mostek termiczny.
Wylewka zbrojona - stanowi podłoże pod nawierzchnię. Jest to szlichta cementowa gr. 4-5 cm, zbrojona siatką z prętów o średnicy 3 mm i o wymiarach oczek 10 x 10 cm.
Nawierzchnia - najczęściej z mrozoodpornych płytek ceramicznych układanych na elastyczną zaprawę klejową, spoinowanych elastyczną fugą. Chroni warstwę wodoszczelną przed uszkodzeniami mechanicznymi.
Dylatacja - szczelina szerokości ok.10 mm, która umożliwia swobodną pracę betonu, zapobiega jego pękaniu. Wypełnia się ją okrągłym sznurem dylatacyjnym z polietylenu lub poliuretanu oraz materiałem elastycznym (np. silikonem), kształtując na jego powierzchni menisk wklęsły.
Paroizolacja - folia budowlana lub papa, które zabezpieczają warstwę termoizolacji przed wilgocią z pomieszczenia.
Hydroizolacja - wodoszczelna folia mineralna lub poliuretanowa grubości co najmniej 2 mm.
Artur Krochmal
DobreBudowanie.pl